Wtorek, 19.3.2024
Name days: Bogdan / Józef / Marek
Idź do strony głównej Publiczne Przedszkole nr 1 Jarzębinka w Nowych Skalmierzycach

Publiczne Przedszkole nr 1 Jarzębinka w Nowych Skalmierzycach

Artykuły dla rodziców od psychologa.

Wersja do wydrukuWyślij znajomemuWersja PDF

Macierzyństwo i ojcostwo jako wyzwanie

Wyzwanie  to rodzaj sytuacji trudnej i nieznanej, związanej z podejmowaniem nowych zadań i chęcią ich wykonywania. Wyzwanie konotuje otwartość do sprawdzenia siebie, przeżycia przygody, próby. Podejmowanie wyzwań może prowadzić do zmian w wizerunku własnej osoby, redefinicji „ja” i  nosi znamiona rozwojowego progresu. Najczęściej pojawiająca się kategorią znaczeniową w odpowiedzi na postawione rozmówcom pytanie: „Czym jest dla Pani/Pana macierzyństwo/ojcostwo”?  było określenie : „WYZWANIE” badania Karoliny Kury, 2010

Umiejętności rodzicielskie nie są wrodzone,  lecz wyuczone. W rozwijaniu umiejętności rodzicielskich przychodzi nam Coaching Rodzicielski. Coaching to sprawdzona metoda pracy nad rozwojem osobistym, skierowana na osiągnięcie wyznaczonych celów. Przyjmuje wiele form i w bardzo różny sposób wyraża się w poszczególnych obszarach ludzkiej działalności. Charakterystycznymi elementami  coachingu są partnerska relacja między coachem, a osobą coachowaną, umiejętność motywowania, umiejętność słuchania i rozumienia oraz  szacunek i wzajemne zaufanie.

Najwyższą wartością w życiu każdego rodzica jest dziecko, a najważniejszą inwestycją - jego pełny, prawidłowy rozwój.

Coaching rodzicielski to indywidualne wsparcie w poszukiwaniu pomysłów, sposobów, narzędzi, na nawiązanie głębokiej relacji ze swoim dzieckiem opartej na uważności, zaufaniu i odpowiedzialności! To wspieranie rodziców na każdym etapie rozwoju dziecka, by świadomie dbać o jego rozwój, aby  w przyszłości było wartościowym człowiekiem. Coaching rodzicielski zachęca do budowania wzajemnego szacunku do siebie, pokazywania dziecku prawdy o samym sobie, inspirowania dziecka poprzez pozytywny, wyrazisty przekaz.

 

Apel Twojego Dziecka według Janusza Korczaka

Nie psuj mnie. Dobrze wiem,że nie powinienem mieć tego wszystkiego czego się domagam. To tylko próba z mojej strony.

Nie bój się stanowczości. Właśnie tego potrzebuję – poczucia bezpieczeństwa.

Nie bagatelizuj moich złych nawyków. Tylko Ty możesz pomóc mi zwalczyć zło, póki jeszcze jest możliwe.

Nie rób ze mnie większego dziecka niż jestem. To sprawia, że przyjmuję postawę głupio dorosłą, żeby udowodnić, że jestem duży.

Nie zwracaj mi uwagi przy innych ludziach, jeśli nie jest to konieczne. O wiele bardziej przejmuję się tym, co mówisz, jeśli rozmawiamy w cztery oczy.

Nie chroń mnie przed konsekwencjami. Czasami dobrze jest nauczyć się rzeczy bolesnych i nieprzyjemnych.

Nie wmawiaj mi, że błędy które popełniam są grzechem. To zagraża mojemu poczuciu wartości.

Nie przejmuj się za bardzo, gdy mówię, że cię nienawidzę. Czasami mówię to, by przyciągnąć Twoją uwagę.

Nie zrzędź. W przeciwnym razie muszę się przed Tobą bronić i zrobię się głuchy.

Nie dawaj mi obietnic bez pokrycia. Czuję się przeraźliwie zawiedziony, kiedy nic z tego wszystkiego nie wychodzi.

Nie zapominaj, że jeszcze trudno mi jest precyzyjnie wyrazić myśli. To dlatego nie zawsze się rozumiemy.

Nie sprawdzaj z uporem maniaka mojej uczciwości. Zbyt łatwo strach zmusza mnie do kłamstwa.

Nie bądź niekonsekwentny. To mnie ogłupia i tracę całą swoją wiarę w ciebie.

Nie odtrącaj mnie, gdy dręczę Cię pytaniami. Może się wkrótce okazać, że zamiast prosić Cię o wyjaśnienia, poszukam ich gdzie indziej.

Nie wmawiaj mi, że moje lęki są głupie. One po prostu są.

Nie rób z siebie nieskazitelnego ideału. Prawda na twój temat byłaby w przyszłości nie do zniesienia.

Nie wyobrażaj sobie, że przepraszając mnie stracisz autorytet. Za uczciwą grę umiem podziękować miłością, o jakiej Ci się nie śniło.

Nie zapominaj, że uwielbiam wszelkiego rodzaju eksperymenty. To po prostu mój sposób na życie, więc przymknij na to oczy.

Nie bądź ślepy i przyznaj, że ja też rosnę. Wiem jak trudno dotrzymywać mi kroku w tym galopie, ale zrób co możesz, żeby się udało.

Nie bój się miłości. Nigdy.

 

Prawidłowości rozwojowe 3-latków

Rozwój fizyczny i motoryczny: wzmaga się ruchliwość, wzrost sprawności takich jak skoki, biegi, rzuty piłką, jazda na rowerku,

 -      sam je, myje się, czyści samodzielnie ręce, ubiera i rozbiera się przy niewielkiej pomocy z zewnątrz, wkłada buty, samodzielnie korzysta z toalety, potrafi nalać napój z butelki lub dzbanka, zaczyna posługiwać się nożyczkami, rysuje kwadraty, kółka, sprawnie sobie radzi z omijaniem przeszkód na drodze, nawet kiedy biegnie, bez problemu korzysta z urządzeń na placu zabaw, kopie piłkę.

 Rozwój intelektualny: sprawnie posługuje się mową, oscyluje między światem rzeczywistym, a nierzeczywistym, ma bogatą wyobraźnię, zaczyna dokonywać wyborów w oparciu o przewidywanie konsekwencji, uczy się rozwiązywać problemy, chętnie słucha bajek, opowiadań, zna kilka wierszyków i piosenek, potrafi mówić krótkie zdania i prowadzić krótką rozmowę, nazywa podstawowe kolory, potrafi policzyć 2-3 rzeczy, rozróżnia pojęcie teraźniejszości, przyszłości, układa proste puzzle, potrafi powiedzieć , jak się nazywa i ile ma lat.

Rozwój emocjonalny: stany emocjonalne dziecka charakteryzują się krótkotrwałością, gwałtownością i dużą zmiennością; dziecko z jednego stanu uczuciowego przechodzi szybko w drugi, często skrajny, dziecko nie potrafi jeszcze ukrywać, udawać ani kontrolować swoich emocji, stara się z uporem umacniać swoje „ja” w celu zdobycia większej autonomii. Manifestuje, buntuje się i dzięki podejmowanym wysiłkom, a często nieposłuszeństwu utwierdza swoją osobowość, trzylatka cechuje duża wrażliwość emocjonalna na sytuacje społeczne, w tym okresie silnie przeżywa wszelkie konflikty w rodzinie, między rodzicami, uczucia smutku, złości rodzica, opinię o sobie samym tworzy na podstawie tego, jak traktują go inni, zaczyna rozumieć i przystosowywać do takich sytuacji, jak rozłąka z matką, pozostanie w przedszkolu lub pod inną opieką w domu, lęki występujące w tym okresie to głównie strach przed ciemnością, lęki przed zwierzętami, burzą.

Rozwój społeczny: uświadamia sobie swoje pragnienia, wyrażając je: „ja chcę”, „ja nie chcę”,umie inicjować działanie: określa cel swego działania lub obiekt swych pragnień, podejmuje zabawę z rówieśnikami, zaczyna dzielić się zabawkami, umie współdziałać w małej 2, 3 osobowej grupie, zawiera pierwsze przyjaźnie, organizuje zabawę tematyczną np. w sklep, lekarza, dom, rozróżnia płcie, czasami adoruje jednego z rodziców, chętnie pomaga w domowych prostych czynnościach, chętnie się wygłupia, chce rozśmieszać innych, słucha i wykonuje polecenia, lubi słuchać historii na swój temat, ma okresy płaczliwości i braku poczucia bezpieczeństwa, upewnia się, czy jest kochany przez rodziców, pojawiają się pytania typu „ kochasz mnie jeszcze?”

Prawidłowości rozwojowe 4-latków

Rozwój fizyczny i motoryczny: duża ruchliwość, wzrost sprawności takich jak skoki, biegi, rzuty piłką, jazda na rowerku,

 -      kształtuje się umiejętność łapania piłki, kozłowania jej, przyjmują „dorosłą” pozycję podczas rzucania, polepsza się sprawność motoryczna, np. narysowany człowiek ma głowę, ręce i nogi, komponują rysunek o wielu obiektach, myje się, czyści samodzielnie ręce, ubiera i rozbiera się przy niewielkiej pomocy z zewnątrz, samodzielnie korzysta z toalety,

-    dziecku 4-letniemu często trudno skupić się na wykonywanej czynności, dlatego często zmienia rodzaje zajęcia ruchowego,

-     często mówi się, że są nie do opanowania w każdym rodzaju aktywności.

Rozwój intelektualny: czteroletnie dziecko wkracza w obszar niesamowitej kreatywności. Jest ciekawe wszystkiego, chętne do próbowania i eksperymentowania,

czteroletnie dziecko zaczyna rysować, kleić, wycinać, lepić i nawlekać koraliki na nitki. Chętnie angażuje się w zabawy przy użyciu klocków, dzięki którym może tworzyć niesamowite konstrukcje rozwijając wyobraźnię przestrzenną.  Jest bardzo dumne ze swoich tworów i łase pochwał, dzieci w wieku 4 lat zaczynają rozróżniać bazgroty od pisma, potrafią rozróżniać niektóre litery,  powoli rozpoczynają szeregować, porządkować i klasyfikować przedmioty, większość czterolatków rozpoznaje cyfry w zakresie 10 i potrafi przeliczać przedmioty do 3, czteroletnie dziecko świetnie radzi sobie także z rozpoznawaniem podstawowych kolorów.

Rozwój emocjonalny: u czterolatka wzrasta świadomość przeżywanych uczuć, a także umiejętności ich ekspresji, czterolatek rozpoczyna naukę panowania nad przeżyciami. Często zdarza mu się świadome wykorzystywanie emocji do regulacji własnych potrzeb, 4 lata to take wiek, w którym nasilają się różnego rodzaju lęki. Związane jest  to głównie z rozwijającą się wyobraźni, czterolatek może wykazywać tendencje do konfabulacji, co nie oznacza, że robi  to świadomie i celowo, pojawiają się takie uczucia jak wstyd, zakłopotanie, zazdrość, duma oraz wina,  staje się coraz bardziej świadome emocjonalnie, - uciekanie, kopanie, plucie, obgryzanie paznokci, dłubanie w nosie, robienie min, lęki i   koszmary senne, które są m.in. wynikiem emocjonujących wydarzeń w ciągu dnia, porażek, sukcesów a także przeczytanych książek czy obejrzanych bajek.

Rozwój społeczny: dzieci czteroletnie zaczynają rozróżniać i rozumieć różne role społeczne,

 -    czerpią radość z obcowania z innymi dziećmi. Wiedzą, które dzieci lubią bardziej,  a które mniej, zdarza się, iż czterolatek bawi się ze swoim „wyimaginowanym” przyjacielem, co jest częścią normalnego rozwoju dziecka, czterolatek jest egocentrykiem,  choć nieco łatwiej przychodzi już im dzielenie się, czy czekanie na swoją kolej, potrafi mocno walczyć o „swoją” własność. W tym wieku często pojawiają się różne agresywne zachowania, zwłaszcza nakierowane na drugą osobę,dzięki zabawie przekładają swoje doświadczenia, obawy, wątpliwości na swoje zabawki. W ten sposób szukają nowych rozwiązań i uczą się odpowiednich reakcji. Czterolatek zaczyna być już świadomy swojej płci. Zauważa różnice w zachowaniu dziewczynek i chłopców. Mały chłopiec zaczyna naśladować ojca, a dziewczynka mamę.

Prawidłowości rozwojowe 5-latków

Rozwój fizyczny i motoryczny:

- duża potrzeba ruchu zwana „głodem ruchu”,

- swobodnie chodzi i biega; opanowuje złożone czynności ruchowe takie jak: bieg i skok, biegi kopnięcie piłki, chwyt i rzut piłką. Zwykle opanowuje kilka czynności ruchowych jednocześnie,    

-uczy się jeździć na łyżwach, rolkach, rowerze, tańczyć, pływać, wspinać na drzewa,

-dziecko w tym wieku ma coraz lepszą koordynację wzrokowo-ruchową i poczucie równowagi. Skacze na jednej nodze i ze złączonymi nogami, przeskakuje przez przeszkody, chodzi po narysowanej linii, huśta się (często jak najwyżej i stara się zeskoczyć jak najdalej) na huśtawce, kręci na karuzeli itp.,

-uwielbia wspinać się, turlać i pokonywać przeszkody.

Rozwój intelektualny:

- pięciolatek mówi płynnie i przeważnie poprawnie gramatycznie używając bogatego słownictwa składającego się z około 2000 słów. Z każdym dniem zdobywa nowe słownictwo i doskonali sprawność językową,

- dziecko w tym wieku zastanawia się nad wieloma sprawami, wyciąga wnioski – niekiedy błędne, uogólnia. Nadal jest egocentryczne dlatego trudno mu zrozumieć, że inni żyją i myślą inaczej niż on sam,

- dziecko w tym wieku rozpoznaje już wiele słów i liter wokół siebie. Próbuje samodzielnie czytać. Pisanie przychodzi jeszcze z trudem a litery są pisane często w odbiciu lustrzanym i mają nieregularny kształt.

Rozwój emocjonalny:

-skrajne i gwałtowne emocje, okazywana miłość po czym nienawiść. Każda sytuacja, z pozoru błaha, może okazać się powodem wielkiej awantury i wyolbrzymionych reakcji w stosunku do zaistniałej sytuacji,

-pięciolatki w trudnych dla siebie chwilach potrafią obrazić się na wszystkich. Ulubiona przyjaciółka już przyjaciółką nie jest, a ukochana babcia staje się „okropna i brzydka”. Plucie, wyzywanie, bicie są dość często obserwowane,

-pięciolatek nie przejawia wielu lęków. Zwykle ograniczone są one do wyobrażeń wizualnych jak ciemność, postacie widziane w ciemnościach. Charakterystyczny dla tego wieku jest także lęk przed opuszczeniem przez matkę (śmierć, nie wrócenie do domu czy pozostawienie w przedszkolu).

Rozwój społeczny:

-chęć bycia „dorosłym” przejawia się także w kontaktach m. in. z młodszym rodzeństwem.  Pięciolatek chętnie korzysta z praw wynikających ze starszeństwa oraz argumentuje swoje decyzje tymże faktem, - dla pięciolatka rodzice nadal stanowią centrum świata. Dzieci uwielbiają przebywać blisko matki, wykonywać jej polecenia, pomagać w obowiązkach domowych i robić wiele rzeczy tylko dla niej. Chętnie proszą o przyzwolenie w różnych sytuacjach. Do taty są bardzo przywiązane i dumne z niego. Często chwalą się Nim w towarzystwie rówieśników,

-dzieci w tym wieku znają zwroty grzecznościowe oraz zasady dobrego zachowania. Lubią ich używać, zwłaszcza gdy mają „widownię” w postaci zadowolonych i chwalących rodziców. Oczywiście jeszcze zdarza się, że zapominają o powyższych zasadach,

-pięciolatek lubi przebywać w towarzystwie rówieśników, z którymi raczej zgodnie się bawi. Łatwiej znosi porażkę, czekanie na swoją kolej, choć zdarzają się dzieci, dla których przegrana jest „końcem świata” i powodem ogromnej rozpaczy. Jest to także okres pierwszych znaczących przyjaźni. Często imię przyjaciela/przyjaciółki przywoływane jest wielokrotnie w domu, a niejednokrotnie rodzice słyszą: bo Ania wie lepiej. Obserwuje się także naśladowanie rówieśników przez nasze dzieci. Grymasy twarzy, powiedzonka, zachowania i inne zapożyczenia są dość powszechne,

-pięć lat to także okres uczenia się cudownych umiejętności, mianowicie stawiania siebie na miejscu innej osoby, myślenia o innych osobach w różnych chwilach oraz spontanicznego dzielenia się.

Prawidłowości rozwojowe 6-latków

Rozwój fizyczny i motoryczny:

-     duża potrzeba ruchu,

-     nie jest w stanie przewidzieć konsekwencji swoich potencjalnie niebezpiecznych działań, takich jak szybka jazda na zakręcie czy wspinanie się po wysokich drzewach, doskonalenie szczegółowych umiejętności motorycznych, takich jak rysowanie, malowanie, wyklejanie, wycinanie, pisanie czy czytanie, skupienie dziecka w tym wieku to maksymalnie 15 minut, świetną zabawą pobudzającą rozwój intelektualny i motoryczny jest układanie puzzli,

-      hałaśliwy, żywiołowy, pełen energii, sprawny fizycznie, ale może się szybko męczyć.

Rozwój intelektualny: dobrze zapamiętuje wierszyki i piosenki, dziecko w wieku 6 lat zna już 4 tys. słów, co pozwala prowadzić mu swobodną rozmowę,

 -      zna dni tygodnia, miesiąca, czy pory roku, rozpoznaje i zapamiętuje dźwięki, rozróżnia prawą i lewą stronę, podejmuje samodzielnie decyzje i próbuje je uzasadnić, rozumie pojęcie czasu, przestrzeni, koloru i liczb, rozumie różnicę między czymś przypadkowym, a zamierzonym, nie ma podzielności uwagi,

-      Interesuje się przyrodą i jej zjawiskami,

-      bawi się w zabawy z podziałem na role.

Rozwój emocjonalny: dziecko nie umie jeszcze tłumić i maskować swych przeżyć emocjonalnych, bardzo silna potrzeba współzawodnictwa i wygrywania, chce być najszybszy, najlepszy, najsilniejszy, najmądrzejszy, silnie przeżywa każdą krytyczną uwagę, emocje u sześciolatka są dość gwałtowne i zmienne, w jednej chwili jest pełen zapału, w kolejnej wpada w złość, a nawet histerię, jest jeszcze dość egocentryczne, mimo to często ma swojego najlepszego przyjaciela, zwiększa się ilość lęków, dziecko boi się duchów, burzy, samotności,

 -     pod koniec wieku przedszkolnego, dziecko zdolne jest przeżywać uczucia wyższe bardziej świadomie i głęboko, budzą się uczucia wyższe: intelektualne, społeczne, moralne i estetyczne np.     6 latek opiekuje się młodszym rodzeństwem lub słabszym rówieśnikiem.

Rozwój społeczny: uczą się przystosowywać do innych, brać udział w zabawach grupowych, podporządkowywać prawidłom i przepisom obowiązującym w grupie,

-      ich udział w życiu grupy staje się aktywny,  chce postępować zgodnie z zasadami reprezentowanymi przez osoby z którymi chce się identyfikować, rozwija się u nich poczucie odpowiedzialności, samodzielności, umiejętność podporządkowania swoich działań określonemu celowi, umiejętność samooceny,

-      kształtują się uczucia przyjaźni do innych, potrzeba aprobaty, uznania i współdziałania, duże znaczenie dla 6-latka ma grupa rówieśnicza, jest radosny i szczęśliwy, gdy jest akceptowany,

ważne jest, aby dziecko 6 letnie umiało współdziałać z rówieśnikami i przestrzegało określonych norm zachowania się, zaczyna ono przewidywać intelektualne i emocjonalne skutki swego działania.

 

Galeria Zdjęć